Feryad!.. feryad! hep feryad.
Yürek sızım dinmiyor ey! hat...
Pembe düşler gördüğüm ufuklar,
Gecelerine hayallerimi yüklediğim yıldızlar,
Sen! hayallerime doğan gök kuşağım,
Yedi renginde taçlanan Türk oğlu,
Hilâl’ine çökmüş, şeytan karası bulutlar...

Zehirli sarmaşıklar sarmış güllerimi,
Paslı hançer yarasında yüreğim.
Duasız bırakmışlar sana hasret ellerimi,
Zincirlere vurulmuş bükülmez bileğim...

Sindirmişler özümde, tüm sevdaları,
Tabutlarda taçlandırmışlar bedenimi.
Mezar taşlarında iki kelime!!!
Sadece, Şehid Mehmet!..kalmış adları.

Riyakar yüzler, umursamaz.
Gemi! batmış çıkmış ne yazar.
Salmış kaptan-ı derya, meczup masalları,
Deliye dönse, çırpınsa da Ah! öksüz Hazar..

Küllenen yüreklerde mahkum sevdalar,
Hazan mevsiminde sanki ulu çınar,
Bir yel ki esen, kuruyor tüm damarlar...

Kırdılar kollarımı, savruldu yapraklarım.
Kavuşamadı vuslata uzanan eller....
Uykuya dalmış rüyadayım sanki,
Uyan! uyan diyor bak şehidler.

Erdinç SERT