Tutma artık ellerimi, bırak beni yalnızlığıma.

Sensizde ağlar gözlerim, ne fark eder.

Sen yokken de çarpar kalbim, özlemin kollarımda,

Hasret olur taşar kederim, ne fark eder.



Tutma artık ellerimi, bırak beni sensizliğimde.

Savursun rüzgarlar, bizle dolu geçen her zamanı.

Sus!.. konuşma, yutkun da yalan dolu cümlelerini,

Daha fazla küçülme, seni seven yüreğimde.



Çek git, doğru bildiğin yoluna arkana bakmadan.

Al da bütün yaşanmışlıkları o bomboş bavuluna.

Bırak yüreğinde ki tüm sevgilerimi,

Ateş olup da yalan dolu yüreğini yakmadan.





Sus! Konuşma, tutulsun o yalan dillerin,

Düşmesin dudaklarından benli dolu heceler.

Takılsın düğümlensin hep boğazına.

İsmimin geçtiği bütün cümleler…



Yalnızlık olsun arkadaşın, bütün ömründe.

Kahrol, zulüm olsun sana karanlık geceler.

Uyandığın her yeni günün deminde.

Dolsun yüreğine, çözemediğin bilmeceler.



Hadi git,

Kahrol bensizlikte kanasın hep yüreğin.

Zülümlerin boğsun, yalnızlıkta hep seni.

Hasret düşsün de hep içine, yansın!

Ağlasın, gülmesin o yalancı gözlerin.





Erdinç Sert