Avucumdan uçup giden,
Zamana yenik düşen,
Kıymetini bilmediğim,
Gençliğim ve yalanlar,
Tuz bastığım yaralarım,
Umutlarım ve ölüm,
Son pişmanlık,
Geriye dönüş yok,
Yaşarken girmek mezara,
Parçalanmış,
Tiftiklenmiş,
Akıl yok başta,
Akbabalar,
Karmaşa,
Yerine koyamadığım,
Hatamı onaramadığım,
Bir kenara biriktirdiğim
Cam kırıkları
Giden adamın ardından,
İnadına sevip, çaresiz
Bitti değip,
Terk ettiğim,
Savaşmadan yenildiğim.
Kelimeler,
Kelimeler tek başına,
Hiç bir anlam ifade etmeyen,
Yok olmak,
Üşüyorum,
Sol yanım
Eksik ve hiçlik,
Bir araya geldiğinde AŞK...
Rüzgârda savrulan
Yapraklar gibi düşlerde
Koşup yakaladığım,
“Gitme!” diye yalvardığım,
Son pişmanlık.
Yalanlar, yalanlar…
Dilin söylediği,
Kalbin inkâr ettiği,
Gözlerin itiraf ettiği yalanlar.
Bir hayale uzatıp elleri,
Yakalamak,
Sıkıca tutmak,
Gözyaşlarıyla “Affet!” diye
Yürekten yakarış,
“Unutma beni!” diye yalvarış.
Sarsıla sarsıla uykulardan
Kâbuslarla kalkış,
Haykırış “Gitme beni, affet!”
Bir ağacın dallarına
Bağladığım çaputlar,
Geç mi kalınmış?
Yeniden dönüp, yeniden
Yakalamak mutluluğu,
Dudaklardan kalbe bir dokunuş,
Beni affet, söyleyemediğim
Tüm doğrular için.
Sevip de … AFFET...

H.Çiğdem Deniz.