Belki de bir masaldı yaşamak.
Içinde kahramanların olduğu gibi ,
Bir de kötü kalpli cadılar vardı.
Her masal hep güzel biterdi sanki.
Iyiler kazanırdı sonunda hani her seferinde.
Belki de hayatta bir masaldı benim icin bazen.
Kahramanlarım vardı elbette ki..
Ama kötü kalpli cadılarım daha çoktu.
Benim masalımda..
Her seferinde iyiler ve iyilikler kazanmıyordu sonunda 
Ne garip..
Belki masalı ben iyi bilmiyordum.
Belki de masalların sonunun ,
Hep mutlu biteceğine inanamıyordum.
Hani inanmak başarmanın yarısıdır denir ya aslında tümüdür.
Belki inanmayısımdı eksik olan.
Nitekim masaldı nihayetinde.
Hayaldi , düştü..
Bense çok hayal kuramıyordum belkide.
Sevdalar vardı ayrı olsalar bile ,
Muhakkak sonunda kavuşurlardı.
Muratlarına ererlerdi hani.
Biliyorum..
Onlar sadece masallara mahsustu.
Benim aşk masalımın sonuda kavuşmayla son bulurmuydu..
Kötü kalpli cadılara rağmen kavuşurmuyduk.
Murada erermiydik bizde.
Bilmiyorum..Ama 
Tek bildiğim ..
Her masalın başında bir gerçek gizliydi.
O da Bir Varmış , Bir Yokmuş..