hayrettin taylan



belki,
dünyayı yakarız israil gibi
doyumsuzluğumuzu pişiririz pişkin düşlerimizle
sonra,yansın dursun insanlık
kendine gelmeyen insanlık var
yalnız kendini düşünen insanın külden farkı yok ki sevgilim
sen gül gibi kal her zaman

ağlamak ölmeye yakınken biriksin damlaların kirlettiği vicdani derya
haykırmanın dili yok
susmanın kitabı da yok
sana varmanın sonu yok
yaşamak bazısına yaşamak
kalmak sadece benimse
seni de yazsın yaşanacakların listesine

sözlerinin ve gözlerinin siyah beyazına bey olayım
kıyam etmenin kıyamet kıymetinde uyansın benlik
gidenlerin sevdiği sızılarda dile gelsin nağmeler
yüreğin alevinden kül çıkmaz, acıya kul çıkar
acıma sızmış ötenin çok ötesinde özetleniyor haykırmak
hayfın dönencesinde susar vebalimin gül yüzü




ayrılık büyük göç , nüfusu, nüfuzu sığmaz yüreğime
geriye ileriye gideceğim senli düşler kalıyor
kalbi olanların listesindeyim
kalben sevenlerin mecnunluk dersiyim
seni de eklesin özden aşka…