İçimdeki acıyı, derdimi kim bile,
Gözden düşen yaşı kim göre,
Doğan bebeklerim hasta yine,
Bir nefes veremedim can diye.

Koklayıp sevemedim doya doya,
Hastane köşeleri oldu bize yuva,
Doktorlar çare bulamadı yavrularıma,
Toprak aldı bir bir koynuna, sardı yine.

Süt dolu göğsüm, boşa akar sızlar,
Bir yudum veremedim diye içim kanar,
Yanar yüreğim sabır sabır diye,
Alın yazımsa kabulümdür yine.

Kollarım bomboş kaldı, buz gibi,
Evim döndü talana, güz gibi
Erim sustu, ben sustum el gibi,
Altın topumuz yok ki gülelim yine.

Canımdan vazgeçtim evlat diye,
Denedim yeniden can verem diye,
Ermişlere adadım, yaşasın diye,
“Satı” doğsun, ömrüm feda yine

Anneler günü bağrıma taş bastım,
Kimseleri kıskanmam, yok kastım,
Evlatlarıma koştum derdimi açtım,
Ektiğim gonca güller açmış yine.

H. Çiğdem Deniz.