Duvarlar ördüm, büyük emeklerle etrafıma,
Bir bir özenle seçtim tuğlasını, çimentosunu
Acılarım ve hayal kırıklıklarımla inşa ettim onu,
Saklanmak ta derinlere kuytu köşelere inatla.

Mahpus damlarını andırıyor, belki de yüreğim
Kalın demirlerle sağlamlaştırıp, set çektiğim
Kaçmak gerek oldukça uzaklara diyorum,
Peki çare mi? Bulduğum çözümler bana.

Taşlaşmış kalpler yüzünden mi bu kaçışım?
Affetmek bu kadar mı zor? Yılmak yakışır mı?
Barışamadığım kendime mi! belki de kızgınlığım?
Haram ediyorum mutluluğu, niye ağlıyorum?

Gece karanlığa bürünürken içim acıyor,
Bir balığın, ağlara takılması gibi çırpınıyorum,
Gün yüzünü seyrederken, bir zamanlar
Ah çekerek, ne kadar mutluydum diyorum.

Çocukluğumu düşünüyorum, o tozpembe günleri
Bazen acımasız olabiliyorum, kızgınlığımdan
Diyorum," Anam ile babama" hayata hazırlarken beni,
Niye öğretmediniz? iyilik kadar kötülüğün var olabileceğini.

H.Çiğdem Deniz.