0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1244
Okunma
Ben seni üç günlük bir sevgiyle sevmedim ki. Bir gün olur da, duyarsan ki USTA ölmüş; bil ki ölüp gitse de seni kalbinden silemeden, içinden çıkarıp atamadan ölmüştür…
Tıpkı, yıllardır içten içe yaşadığı ve yaşattığı bu sevgiyi söküp atamadığı gibi…
Farzet ki, bir yanardağ vardı içten içe kaynayan ; bir gün geldi, o yanardağ delindi ve içindeki volkan dışa vurdu…
Yıllardır hasretle kavrulan yürek,
Yandı yeter artık, pişti be gülüm.
Bunca ağır yüke, büyük güç gerek,
Tükendi dermanı, düştü be gülüm.
Yokluk büyük suçtu, sırtında ur du,
Bin defa sineye hançeri vurdu,
Haddini bilirdi, sustu oturdu,
Derdi nice dağı aştı be gülüm.
Bir sevda ateşi yaktı özünde,
Beden küle döndü, kendi közünde,
Çizgiler belirdi, gülmez yüzünde,
Yolları çıkmazda, şaştı be gülüm.
Bülbülün feryadı vardı dilinde,
Düşlerde yaşadı eli elinde,
Hayli sürüklendi, aşkın selinde,
Sığmadı bentlere, taştı be gülüm.
Yıllar geçti ama hayli zor oldu,
Adını andıkça umutla doldu,
Mecnuna özendi, aşkınla soldu,
Leyla’sız her anı, boştu be gülüm.
Hayat tekerinin koptu mazısı,
Belki de çileydi, alın yazısı,
Bir tek gün dinmedi, arttı sızısı,
Ömrünün ilk çağı, kış tı be gülüm.
Bahara döner se, bir gün boranım,
Bil ki feda olur, sana bu canım,
İçim acısa da, güzel di anım,
Senden gelen her dert, hoştu be gülüm.
19 Eylül 2014 İstanbul
Mustafa USTA
5.0
100% (2)
