üşürüz insanız
yaradılıştan öyle
ısıtabilsek ocakta havayı
üzerimizi kalın giyinir miydik yine
kesilir mi doymaz iştahımız
aç gözlülüğümüze


kısadır yüceliğin vakti
erken tükenir azâmet merdivenleri
aynalar söner geceleri
artan vakitlerde sokulur türbülans
neye mi yarar şiir
yaza yaza getirir gibi yazı
üç kuruşa iki cümle
iki imgeye üç takla
şiir içindeki pürüzleri törpüler
sürer içini bir güzel
alır götürür ne varsa traktörler
ulaşamadıklarını köprüler
hiç farketmesen de yaratırsın birşeyler
ki her şiir biraz felsefe içer
tramvaylar meselâ
kolları havada
günde kaç kere dua eder


insanlık zahmetlidir
yaradılıştan öyledir
ve bu hep iyi gelir
öptürür azmettirir
her seferinde
bu kez karanfilin yapraklarını düzelteceksin zannettirir
oysa
bir tek tanrı bilir
göğün ne zaman orgazma ereceğini
seveceksin sen
karşılıksız
suda yazmaz yosunlu taşların seni düşüreceği
tecrübeyle sabittir
her yanılgı yeni bir denemeye tabiidir
"ve seni öldürmeyen her acı
daha da güçlendirir"
zamanla öğretir, eğitir


çâresizlik, tanrı eşiğine en yakın adımdır?
ki; insan atacak taşı kalmadığında
teslim olur ellerini kaldırır!
-dua-
yaşamak isteyeceksin
ki insansın hakkın
aldandıkça aldatıldıkça
yenildikçe yoruldukça hayat çarkında
geceleri kalaylayacaksın sabaha
selam duracaksın salâha
tek bir çıkışın var
ya yardım isteyeceksin
ya yandın!



ToprağınSesi



.