Öyle birini seveceksin ki,
Giderken gözyaşlarını kurutacak.
Aklında ve kalbinde kendisinden başkasına yer vermeyecek.
Akıp giden zamana inat,
Geçmişin tozları altında kalacak,
Bir adım ileri atmayacak,
Her zaman geriye gideceksin.

Zaman akıp giderken,
Senden parçalar alıp götürecek rüzgar misali.
Parçalanmış bedenini,
Birbir savuracak uzak diyarlara.
Şiddetli bir şekilde vurdukça kıyıya, dalgalar
Ne var ne yok alıp götürecek,
El değmemiş kıyılara

Öyle birini seveceksin ki;
Giderken onunla gideceksin.
Onda kalacaksın,
Bir ömür boyu.

Sonbahar yapraklarını dökerken,
İlkbaharda tekrar açılırken,
Nisan yağmurlarında ıslanırken,
Gözyaşlarını düşürürken,
Mutluluktan haykırışlar atarken,
Bir nefes kadar yakın olacaksın.

Öyle birini seveceksin ki;
Gidişi bile seni hüzünlendirmeyecek,
Üzmeyecek...

Sonra ellerin açılacak alemlerin Rabbi olan Allah’a
Dua edeceksin her seferinde, onun mutluluğu için.
Onu son bir kere görmek için kendinden bile vazgeçeceksin.
Kim bilir bir gün karşında onu görürsün..
Kim bilebilir ki?


İbrahim Halil ÖZLÜ