Mükemmellik detayda gizli dedim
Ufacık hatada kendimi yedim
Her söze başkaca anlam yükledim
İncir çekirdeğine kafa yorup
Günden güne saçlarımı seyrelttim.


Dost bildiklerimin çıkarlarından
Görünmedim hadsiz vakarlarından
Tutasım gelir hep yakalarından
Kendime şaşırmamayı öğrettim
Üfleyip yoğurt yemeyi bellettim.



Her şey olacağına varır elbet
Otur da artık sen varına şükret
Donatıldığın nimetleri fark et
Kendi hatalarımla meşgul olup
Kusurluya göz yummayı öğrettim.


Eski dostlar halimi hep seyretti
İdealistlik beni böyle terk etti
Bedenim de bu yükümü fark etti
Reflü, migren baş köşede nüksetti
Yalnızlığın dostluğunu hissettim.


Kalabalıkları çevremden kovup
Kitaplarımın yanlarına konup
Yağan yağmurun hatırını sorup
Kuruyan dallarımı yolup
Sakinliğin huzurunu fark ettim.



ülkü soluğan kara
16 eylül 2014 /bursa