Aldığım her nefesin, hücresinden
İçtiğim sudan, yediğim yemekten
Öyle ki, sabahlardan bile sıkıldım
Yaşam karagaşası’nın çıkarlarından
Enteresan düşlerin hayallerinden
Umudun ve hayatın gölgesinden
İnsanların bencilce sevgisinden
Yarınların, çiçeğinden bile sıkıldım
Toprağın kokusunu çekiyorum içime
Suyun öz verişiyle canlanır bedenim
Böceklerin, dutların, bitkisindeyim
Henüz gençliğimin baharında
Düşlerin, dünlerin, kuş sesindeyim
İstemem şahşahlı göz sel’lerini
Üç Şiir, iki Değiş, bir Mızrap yeter
Birde mısıra’lı bir gülüşün gurur’u
Kuş’lara söyleyin rahatsız etmesin
Sevdalar gök yüzüyle örtüşsün
Üstüne bir imza çakın son’u olsun
Bırakın imamı, şahı yalanın zekatı
Aklı kıtlar, hainler, gelmesin sakın
Söyleyin Mor Lalelere Ağlamasın
Her sabah dallarda sevgiyle açsın
Rüzgâr’a dönüp hasret şiirleri yazsın
Tek bir ağacın gölgesine sadık kalsın
Ben artık sıkıldım çok sıkıldım
Düşlerim, umutlu bekleyişim
Hayallerim, sevda kokulum
Gam yüklü Şiirlerim’in dilsiz yüreği
Kimsesizliğin çığlık sessizliği
Yalnızlığımın sadık geceleri
Kalemimin yanık silgisi
Kağıdımın son satırları
Sizleri Özleyeceğim...

Turgay Parlakyıldız