Hayrettin Taylan


1
erdemler kütüphanesinde bir zerreydim adamlığa
sistemin sülükleri emdi yürek devletimi
vahşiyim, mühürlü bir kalbin ortasında kalmışım
ben’ ben’den, beni sen’den , öz yurdumdan çaldılar
serseriyim ,irademin içinde mayınlar döşeli
mecburum meczubuyum
dirilişin ariflik eczasıyım
sevmenin kıblesi, seni sevmenin yürek yeriyim

2.
dilsiz dermanların ezilmişlik eğitmeniyim
kalbimin içişleri b’akanıyım
içimdeki çocukla yasadışılığın dışkısı arasında bir vatandayım
beni de insandan sayan hürriyetin dilsiz tarihinde ve talihindeyim
burada bayrak istiklal için sallanır
burada bağımsızlık bazısı için dallanır
burada kıymet bazıları için dağlanır
burada insanlığın duruşunda kalmış Osmanlı özüyle çağlanırım
burada kutsi bir doğrunun yoluna koşan diriliş öznesiyim

3
özüm çok temiz hep onu aramaktayım
dışişleri bakanlığım senin gözlerinle başladı
bütün yarlar yabancı artık
içişleri bakanlığımdan vize yok dış ülkelere
artık her yer , her yar sensin

4.
sen aşka cumhuriyet olunca
ney gibi çalındım aşka
her derdin bir çırası yanar çare içinde
her aşkın bir hüznü söner tutku dibinde
bu senli algının muhasebesinde hesap açığım var yüreğimde
bu benli olgunun merhametinde aşka aşığım var yüreğinde
bu hünerli kalışlar musamaresinde seninle ömre oynadığım anlar var
bu ölümlü dünyada sana ölen ölülerim var gönül içre gönlümde
bu çok amaçlı mecrada çoktan seçmeli sorunun cevabısın sevabımda

iyi niyetimin diyetinde saklı iyot gibi çözülüyorsun yar yemeğimde
kainati kapsayan tek cümle olan aşkın içinde kütüphane gibisin
sanatı aşan bir yazılmanın yazgı hesabındasın
beni de toplayan bir benliğin üst benlik dilimindesin
katmanların mutlağın sızısından deryama dizili azizlik sonu
bu yüzden sevmekten çok sevmeye zeyl- aşkım