1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1112
Okunma
Yalnızdı
Ve yalnız özünü severdi
Aynaya dostum der, onunla konuşurdu
Parlayan her camda kendini öperdi
Ve sonra, içinde büyük bir pişmanlık
Öptüğü yeri kanatırdı!..
Her an değişen bir yüzü
Hem gülen, hem ağlayan iki gözü vardı
Sevmekle incitmek arası yaşardı
Dostu da düşmanı da karanlıktı!..
Bir gün,
Yalnızlığa sarıldı
Aklını susturdu
Aynanın karşısında durdu:
“Anlat sırlarını” dedi.
Gizlerinden kurtulmaktı amacı…
Ayna, tüm sırlarını anlattı
Sıra kendisine gelmişti
Önce sustu
Sonra aklını yere serdi
Her şeyini anlattı!..
Ve sonunda aynayı kırdı
Ruhu bedeninden ayrıldı
Elinde yalnız cam kırıkları kaldı
Paylaşılan tüm sırlar
Kan revan içinde şimdi!..
Rukiye Çelik
10 Eylül 2014/Ankara
Şiirin sahibi
Cevap Yaz