Duygu salıyım anne,
Uçsuz, bucaksız bir ummanda
Kimsesiz…


Her gece, bir yalnızlık daha doğar içime
Ay, ışığını çeker üstümden,
Yıldızlar fenalaşır,
Hüzne boyanır gökyüzü,
Gökyüzü tenhalaşır,
Yüzüme, çarpa çarpa kırılır tüm dalgalar
Gözlerim hangi kıyıya uzansa
Kan ağlar.



Bir iple kuyudan çeker gibi şafağı,
Sabaha varmak zor,
Güneşe tutkunken, gecenin koynuna girmek
Karanlığı örtünüp, mavi düşler kurmak
Ve kurumuş bir çiçeğe can vermek,
Çok zor.
Yüreğimde koca koca yangınlar,
Kaç gözyaşı döksem, sönmüyor,
Anne,
Bir hüzzam şarkı gibiyim,
Beni kim dinlese içi acıyor



Dedim ya,
Duygu salıyım,
Uçsuz, bucaksız bir ummanda,
Kıyıdan, ufuktan ırak,
Ağlıyorum hıçkırarak.


Duyuyor musun anne,
Gökyüzünü baştanbaşa yaran,
Dalga kıran,
Dağları un ufak eden çığlığımı,
Duyuyor musun?
Anne aç yüreğini,
Yüreğimin sesini sen de duyuyor musun?



10.09.2014


Serkan Uçar