hayat bana dilen diyor
işler acısı olmuş
bu yaşamın kıyısın da
soluklanmam için,

ve gözlerim de yıkanan
öfkeli zamanları
makaslamam için,

güç bela yokuşların da
nefesimle parçaladığım
bu kalbi korkuyla avutmam için...

gözlerim ayaklarımın dibine iliştikçe
ellerim uzandığın dan habersiz titredikçe
ve kulaklarım yeni sesleri satın aldıkça
dilim şeytanın ıslığını çaldıkça,

hangi özlediğim yaşamın
geri döneceğini kabul edebilirim,

hangi arsız isteklerimi
cesaretime bağışlarım ,
hangi gerçeklerin kucağında
yalanlarımı emzire bilirim ki;

yok işte böyle bir hayat;

sahteliklere aç gençlik
dönekliklere avuç açacak
nefsi ölü rüzgarlara bıraktım...

denizi olmayan mavi
sarısı olmayan yeşilim,

heyecanları budanmış
gölgesi karanlık kapıların ardına taşınmış
sessizliğinde uyuyan
gururu hırsıyla kokuşmuş
Tatsız zorlamaların
meyvelerini yemek istemiyorum ...

ben yüreği yeniden insan olmak isteyen
eşit şartların duygusunu paylaşan
açlığını yanlış adreslerde doyurmayan

gözlerinin içi huzur ve barışla gülen
aydınlık yarınların sahibi yoksul
yüreği ve ruhu düzgün işleyen
yiğit bir insan olmak istiyorum
satın alınmayan.....


Not : Pişman olmuş bir dostumun paylaştıklarından yola çıkılarak yazılmıştır...