Gitme kır çiçeği gitme yaban ellere
vururlar seni kırarlar can filizini
kanma süslü maskesine uzakların
ufuklarda arama gönül payeni
şarkın çocuğusun sen unuttunmu
güneşler doğurdu seni


Gitme kır çiçeği
özgürlüğünden ederler seni
mavilerini perdelerler
medeniyet kisvesinde şaklabanlar
yırtarlar bulutlardan yorganlarını
saçlarından yağmurları çalarlar
nefs odalarında kilitlerler seni

yüzünü sever okşar
ayaklar altında ezerler seni
kanma yapay ışıklarına yalancı gecelerin
yabancı zerreler dökerler tenin üstüne
günaha kul ederler seni
etme şikayet topuklarına değen çamurdan
toprağın gitme yalvarışıdır paçalarında tutuşan
dağların çocuğusun sen unuttunmu
yamaçlar okşamıştı dizlerini


Gitme kır çiçeği
keyfe keder meyler dökme dudaklarına
kan doğranmış ekmeklerden çek ellerini
şarapnel parçalarında can veren çocukları düşün
düşün ki kaç annenin ellerinde hala sıcak kan izleri
ve günahsız ölümü bekleyen
kaç masum cenin var rahimlerde
kaç baba sigara dumanında saklar ağıtlarını
at ellerinden kırmızı bezeli kutuları
hadi çok bekleme
tam zamanı şimdi

çok susadıysan eğer
al alnım terimden kana kana iç
soğuk şükürler dök sinene
nasırlıdır helalin elleri bilirsin
patikaların çocuğusun sen unuttunmu
topraklar doyurmuştu seni


Gitme kır çiçeği
ezan makamına hasret ederler seni
eliflerini darağacına çekerler
hazan düşürürler ömrün baharına
haram çukurlarında mimlerler seni

bağlamanın tellerinden koparırlar yüreğini
hoyrat ıslıklarda yıkarlar gönül haneni
boğazında yarım kalır hıçkırıklar
ağlayamazsın
sen garipler çocuğusun unuttunmu
’Muhammed’(s.a.v) gözyaşlarıyla korumuştu seni...

Gitme kır çiçeği
sayki bu bir gönül niyazıydı
döktüm avuçlarına
şimdi gel etme
ne olur
gitme kır çiçeği...


Muharrem Küçük