Zannetme sözde kalır bu gönlümün firakı,
Gönlüm izin verince dilim sustalı çakı.

Kim demişse doğruymuş ‘’sabrın sonu selamet’’,
Ufkumda güneş doğdu görünüyor alamet.
Madem yetmedi sevgim madem sen oldun kıyan,
Hani ömür törpüsü hani ömüre ziyan,
İnsanlarla karşılaş haklı olsan da ezil.
Ahvali senden başka gören herkese ayan,
Kişilerle düşüp kalk bütün çevrene rezil,
Olarak utancınla yalnızlığa talim et.
Dert çekme kurasına bir değil bin kez yazıl.

Sırtında kambur olsun ağır gelsin kul hakkı,
Zalimin zulmü varsa garibi korur Hak’kı.

Yaz günü kar mı yağar, dilerim ki farazi,
Buz tutsun biçilirken ektiğin her arazi.
Düşmanların saf tutsun güvendiğin cenaha,
Katmer katmer pişman ol aldığın cümle aha.
Kırdığın kalpler kadar hatta daha çok üzül,
Gırtlağına kadar bat af olmayan günaha.
Hak katında utançtan eğip başını büzül,
Günahın ağır gelsin tartamasın terazi.
Cehenneme odunluk ayrılanlarla dizil.

Ayırmasın gözlerin ne karayı ne akı,
Yaşarken duman sarsın dört yanında afakı.

Yıldız TOKSÖZ