Yazık ki akşam oldu biz yine yalnız kaldık
Bir kıyısı görünmez denize daldık
Bir gemiye binmişiz bulanık bir gecede
ALLAH’ın denizinde ALLAH’tan uzak kaldık…

Hz. Mevlana

Yıldızlar-ay, göklerde nasıl durur çivisiz
Bu evren bu kainât kimin eseri düşün
Çiçek böcek her yer aşk, Bir koymamış sevisiz
Sahibini anımsa yastığındaki düşün.


Kestikçe boy vermesin göğsündeki engerek
Şeytanın göz süzdüğü dimağı puslu kâfir
Boğazından geçerken yediğin onca ekmek
Şükredeceğin yerde muhalefet de nedir?


Kıyamet ânı gelip mahlukat dirilirken
Kirpiğini ıslatan, kızıl sudan bir nehir
Ateşten duvar ile etrafın çevrilirken
Sanılır ki yanıyor, koskocaman bir şehir.


Kör olsan, sağır olsan, Rabb’e şükür aklın var
Anne yüreği gibi dokunurken yel gani
Tevvâb’ın aşkıyla yan, yanabildiğin kadar
Gafletin uykusundan uyandırmışken seni.


Bir gece besmeleyle suya dokunmak hani
Düşlerini asıp da, kıbleye dönmek var ya
Şeytanın bacağını, imanla kırmak yani
Hüdaya kavuşmada uzaklaşırken gayya.


O havayı solusan bir sabah ezanında
Ne mukaddes duygudur kendini bilen için
Cennetten bir an sanki tan vakti vicdanında
Meşrık kapılarını yön seçebilen için....






NÜS