ne kadar daha uzaklaşacaksın, kayıp gitti yıldızın
karanlık pencerenin ardından yansırdın geceme
sen vardın ya aldırmazdım köpek ürmelerine
gece seslerini örterdim sarı sıcak görüntünle
erir giderdi cümle ters duygularım bakışında
hep sana dönerdim kanatsız yalnızlığımı


bakışlarında upuzun bir yolculuğa çıksaydım
ayak seslerine karışarak gardaki yolcuların
ne çok isterdim senin yaşadığın yere götürsün tren
senin aydınlattığın çevrede özgür ağaç olayım
hiç eksik olmasın ince dalımda kırlangıç yuvaları
söylesinler özgürlüğün doyumsuz şarkısını


ne uzun bir yol bu ayrılık, yürü yürü bitmiyor
çık isterdim karşıma çık ilk dönemecinde sokağın
birden merhabanı duyayım bakkalın önünde
nasılsın de, gülümse, yüzündeki muzip ifadeyle
öyle yaklaş ki aramızda yol bulamasın insanlar
daha yakın ol kalbimin sesinden, damarından kalbinin
içindeki müziği dinleyeyim


her gece seyrederim yıldızımızı
penceremden göz kırpar sensizliğime
hani o en parlak aşkımız gibi en dorukta
sönük kalır bütün yıldızlar yanında, toz olur gider
sen bakarsın gökyüzü tavanından apaydın
bütün sevgileri sarkıtıp odama
seninle uyurum


öyle uzun ki yıldız yolun




07. 09. 2014 / Nazik Gülünay