11
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1815
Okunma

Mürekkep dokunuşlarına şiir adını veren zihniyetin
Kovuyor beni kelimelerinden
Suskunun dilsel zekası
Vuruyor yalnızlığımın hıçkıran sarhoşluğundan
Aşkı bir kopça ile birbirine tutturan
Gözlerinden düşüyorum ey adam,
Gözlerin,
Sözlerimi susturan…
Gecenin mayhoş renklerinde boşalıyor meyler gözlerime
Gözlerim,
Seni konuşturan…
Martılar deniz kenarlarından şehre taşınıyor
Bir yudum su alabilmek için çırpınıyorlar dudaklarından
Dudakların,
Dudaklarıma mühürlü kalan…
Belli belirsiz hüzün detaylarına
Rastlamak mümkün vücudumun kıvrımlarında.
Özlemin şarkı olup dansediyor dudaklarımda
Dudaklarım,
Dudaklarına asılı kalan…
Geçmişin üzerimde bıraktığı izlerle kaybettiriyorsun yolumu
Doğum lekesi gibi yapıştın yazgıma
Söyle ey asil sığınak, geliyor muyum aklına?
Aklın,
Aklımı başımdan alan…
Sen aralarında olmadıktan sonra,
Onca insan tanımanın ne faydası vardı ki bana?
İlk kez uyum sağlıyor mantığım aklımla
Aklım,
Aklına takılı kalan…
Yüreğim,
Sana kilitli alan...
Elif SEZGİN