3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
904
Okunma
herkes aynı hayatta,
kendini bişey sanma,
yolcuyuz hayatta,
sen gel otur yanıma,
gel beni azad et kayboldum karanlıkta,
henüz aklın tembihi kırık çizgilerde,,,
demek kolay
darmadağın vakitlere düşer
bir fısıltının düş sesleri
ki
sabaha koşarken karanlık
uzaklaşır anlam
sürüklenir göz haznesindeki yürek çırpıntısı
başlar
tinin kıyametinde yaşam
renk dilekleri gibi
boyun büker
imgelerin nefesi
kirpiklere nemi düşer kalp sessizliğinin
nasıl ki aldırmaz depolanmış gerçekler
karanlığın öz dengesine
o yüzden serin yerlere sereriz aklın suçunu
artık yersizdir içsel yolculuk
hesapsız kalışlara
kendi himayesinde hüzün dalı uyandırır kalp
ve
erimeye başlar düş süzgeçleri
hem de kendi bilinçaltında...
kaybolurken belirgin his dengeleri
ben aldırmayacağım
kimliksiz şafaklara
sende öpme duygularımı
ey ruhum
sabaha gül düşüyor
yitirdi gün kızılı kendi yaprağındaki ahengi
....
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
