gölgelerim bile siyahi
yalın ve yorgun;
bir gümüşi ufuk var önümde
çökmem eğilmem taşırım
seni gizlice can solum da.
ölüm ezelsiz ve kesinse
bu uzaklık kaçışlarımız niye ?

nede zor ah ah...
güneş ile yıldızı aynı göğün altına sokmak
aşkımdan yalnızlığı yaşamak yaşlanmak
yerine ...
seninle beraber uğur böcekleri
uçurmak dolunaya doğru gecelerin sürmeli onlarında...
çığırtkanlık yapılmaz sevdaya söylenmezki
dosta düşmana ancak bilir benim sırlarımı
verdiğim üç beş kuruşluk sadaka
sevdamın yüzü suyu hatırına
ya bir koca karıya
yada ufak bir melek ruhlu mendilci çocuğa

gelme ,yıkıyorum ruhumu arındırıyorum kendimden
bile kendimi
bilevliyorum öfkemle ruhumu sensizliği
kesmeyen aklımı
hiç bir ressamın dokunmadığı renklerle tuallere
beziyorum bu ilahi kaderimin yalnızlığını
kumların üzerinde deli çoş koşan ruhumu süründürüyorum
şimdileri
nede zor ah ki ah
güneş ile yıldızı aynı vakitte buluşturmak
yılgınlığa vurmadan sevdayı yaşamak ...

vakitmi geçti sevdaya ey yüreğimin deli goncası
bir mum yakılı en derinlerimde gönlümün ininde
doğda gel her gece her gündüz bir yıldız bir güneş ol
kaderime ...
benim yerime...
kendi yerine...