Yoksul düştü düşlerimiz,
Pencerelerimizi gökyüzüne karşı açamadık.
Açamadık yeşilin en koyu tonunda,
Hep hazanda kaldık..
Halbuki ne zamanlarımız vardı.
Saçının ucuna toplamış tın en güzel kokunu,
Ve gamzelerine yerleştirmiştin gülüşlerini.
Öpmek uzaktı,
Sevmek yasaktı.
Ben yasaklı bir sokaktım
İçinde senin olduğun şehrin.
Yoksul düşerdi düşlerimiz,
Sen içimden sesiz gelip geçerdin,
Ve her seferinde umutlarımı sil baştan yaşardım.
Yeniden.
Ve ben her seferinde,
Koca yüreğimi bir serçeyle takas ederdim.
Bir kuş kadar kim bilir ki,
Pencerenin pervazına konmayı..
Şimdi bir kuş olmayı yeğliyorum,
En çok da kırlangıç.....
Yoksul düştü gülüşlerimiz,
Gülüşlerin ne renkti.
Dudaklarına düşen tebessüm ne renkti,
Avuç içlerin öptüğüm avuç içlerin.
Şimdi:
Öyle güzel geçip gidiyorsun ki içimden,
Hiç bir durak da durmadan selam vermeden........Ş.CyILMAZ......27.08.2014