5
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1112
Okunma
Bu uyuşuk, ağır ağır giden tramvayın
uzun bir bekleyiştir belkide sonu
sahipsiz kavuşmaların.
Şimdi çığırtkan, başıboş umutların
baştan sona silik bir cümledir.. yolu yok
belkide böyle mutlu olmanın.
Hâla yarına sakladığım
basit mutluluklar var.
Belki bir umut
beni hayal kırıklığına uğratmayacaklar.
Dün..
Beni baştan yaratan umutlar,
şimdi
başka bedenlerle el sallıyorlar.
Hangi gülüşü bana aitti
bilmiyorum mutluluğun.
Belki sözü vardı bir öğle üzerinin
belki bir akşam üstüydü beklediğim.
şimdi bir fikrim yok nereye gittiğinin.
Ben yine en baştan
bir balkon sefasından esinlenip
arsız bir kuşa söyleyeceğim.
belkide
yine uzaklara dönmeliyim.
m-jgan
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
