Karanlık odamın
Penceremden bakıyorum
Göçüp giden ömrüme
Bir zamanlar ömrüm’sün dediğin
O yarı yolda bıraktığın ömrüme bakıyorum

Kanadığım, parçalandığım
Delikdeşik kurşunlandığım
Ömrüm’den
Göçüyorum

Sen hiç infaz edildin mi?
Ben bir defa edildim
Yargılanmadan edildim
Ölsem dedim
Ölsem kurtulsam dedim
Öyle canım acıdı
Allah’ım şu canımı al
Kurtar beni bu ızdıraptan dedim
Dedim ve yalvardım
Ne olursun Allah’ım
Beni bu ızdıraptan kurtar dedim

Nasıl bir sevdaymışsın sen
Seni seviyorum diyerek
Öldürüyordun

Canıma candın
Hiç sarılmadım
Etimle tırnağım gibiydin
Ne etimden
Nede tırnağımdan vazgeçebildiğim

Artık dudaklarımı bükemiyorum bile
Gözlerim durduk yere ağlamıyorlar
Onca yitirilmişlik içinde
Onca unutulmuş
Onca terkedilmişlik içinde
Kalakalıyorum
Tek başıma
Ben
Ve
Yalnızlığım

Sonra kendi kendime soruyorum
Sevmek mi zor
Yoksa ölmek mi?
Sevmek diyorum
Çünkü
Ben
Hergün

Ö L Ü Y O R U M

Hergün

Karanlık odamın
Penceremden bakıyorum
Göçüp giden ömrüme
Ne çok eksilmişim kendimden
Seni çoğaltarak

Ö M R Ü M Ü

A
Z
A
L
T
A
R
A
K

İbrahim Dalkılıç

28/08/2014
04:05 İzmir