hikayeye gerek yok her insan koca bir hikaye



şiirlerimin ayaklarına dolaşıyor yokluğun

gidişin kış
gözyaşlarımızda üşüyen kar
canım yangın yerinde kül
külümden su dilenen şiirler
ellerim fırtınaya tutulur gidişlerin dökülür parmak uçlarımdan
üşürüm kaldırırım boşluklarına yokluğunun yakasını
gidişin bir şehir gürültüsü
depremler çökerken aklıma
aklı çıkar şiirlerimin kalesi düşer
yutkunamıyorum
adın paslanırken boğazımda
susmak neyin çaresizliği
suskunluğum seninle dolacaksa
çareyse gelişine

hadi uzun uzun susalım


içim geçkin
aksim aksileşir aynalarda
yüreğinde kıyılarına çekildiğim kent sürgünlüklerim
her toprağın altında ölüm bir başka sızlar

ne geceye sığarsın ne gündüzün boşalır sokaklardan
bilir misin sen sevmeyi öğreten en güzel şehirsin
sokaklarında zil zurna sarhoşluğum

gidişinle serserileştiğim kaldırımların

dilime sürgünlüğü bağışlayansın
ne batan yaradan kanlı çıkan bıçak ne dilim de yara
s/aklımda kalan
karanlık Kan tükürür yokluğunla sınanır aklım sıra
Ne gece s/aklar koynunda
adınla patlar içimdeki tomurcuklar

yokluğuna sokulur varlığım
anne çığlıklarıyla atılırım uçurumlardan
saçlarımda ölür babamın şefkatli elleri
ve geçip giden ömrüm sensizliği koparırken takvimlerden
yokluğun alıp yitersin sonsuzluğum olur gece korkularım

sonum sende sollanır

içimdeki kalabalıklarda şehirleşirsin
kent küser
geceye çöreklenir uluyan yalnızlıklarım

rüzgar uğultuları deşelenirken yatağımda
düşünmek ellerimi dualarınla yüreğime mühürlemek
sen bakma arsızlığımdır
adının her harfine kazdığım mezarlar
geçmiş kuruntuları
gecenin sessizliğinde tozduğum
suskunlaşır sus çöker karanlık yanlarım
bin bir gecenin hesabısın sen
bulutlar kanar, yağmurlar gölünde boğulur
korkularım anne diye koynuma sakladığım
ve karanlık koridor sonlarında vardığım yorgunluğumsun
şimdi şiirlere sokuluyor soluklarım

alışmak zor
şiirler düşürmek yokluğunun cümlelerine

ah
ben varlığına hasretken kimin yokluğunu doldurur
benden alıp gittiklerin

trenler geçer şehirler biter
yanar gelmeyecek yolculara kesilen biletler
eksilen vedalar
boyun büker kör kütük aşık oluşlarım

sen bana bakma ben iyiyim dedim ya
boş ver biraz eksilirim bu gece
bir hevesti derim geçip gider
üzülme düşürdüm içimden seni
düşünme beni iyi bak yüreğine