Gözlerimizi bu denli kamaştıran o kristalizeliğe aşina ve aşığız.

Bizim olmayan rüyalara yumsak da gözlerimizi..kendisi olan, kendisi olmanın da dışına t.aşkınlığa yol alan bir rüyayı görürken hem de.
her şeye bi’ anlam yüklemenin anlamsızlığının farkına varmaktır uyanmak. bu yüzdendir uyanmaları reddedişimiz.


Düşününce her şeyi bir ölçüde yapmaya çalışsak, enini boyunu hesaplasak kesip biçsek çok mu daha anlamlı olacak sanıyoruz..değil elbet. Bizleri güzel yapan bu aslında..bu acemi terziliğimiz.


Şiir, farklı bir manada da düşündürüyor kendini...

Hakikati reddetmek ve kendimize riyakâr olmak gördüğümüz ve uyanamadığımız asıl rüya.
Bu gözlerimize yerleşen vesayeti kaldırsak ve hakikate uyansak “ölüm” uyku değil “uyanış” olmaz mı?




Evet..

Gözlerimizi kamaştıran o kristalizeliğe âşîna ve âşıkken bu denli..
uyusak da uyansak da gözlerimizi ebedi yumsak da kabul etsek de reddetsek de gördüğümüz tek şey o' değil mi?



~~


Sevgiler.

uykunun ve rüyaların ölümüdür ya toprağın çağrısı..

uyanmak reddedilse de her gün ziyaretimize geleni ne karşılayabiliyor ne de uğurlayabiliyoruz..

demek uyku da reddedilebilir..

o halde reddedilemez gibi kabul edebildiğimiz nedir .?.




teşekkür ve selamlarımla

Gerçekten bu kadar ilerlemek ve bunu süreklileştirmek ve bunu görmek onur verici.
Ve artık " kendi tarzınız ve poetikanız "var desem yalan değil.
kaleminiz Şiirsel bir dem tuttu artık. Yürekten tebrik ediyorum. Fakat bâzı cümleleri
devrik kurmak gerekir ki burda bir- iki yerde olabilirmiş dedim.
Artık " mükemmeliyet reçetesi" ve gereklerini yazacak şiir doktorunuz ;)

Tebrik ve teşekkürlerimle