Yağmurlu bir akşamın
Sürgün yolcusuyum bu şehirde
Dilimde çelimsiz sitemler
Gök yarılıyor
Yollar ıssız

Ve ben ilk defa korkmuyorum!...

Kaldırımlar adımlarıma rehin
İçimde kopan kıyamete aldırmayacak kadar hissizleşti bedenim
Kalbime mıh gibi çakıldı gerçekler
İmkansız bir aşkın öyküsüne gebe kaldı ruhum
Değiştiremedim hiç bir huyumu
Biraz küstah
Biraz pervasız
Ben buyum!

Milyonlarca ağıdı lâl eyledim nef/e/sime
İliklerime kadar çöreklendi kalp ağrılarım
Yar’in derdinede çare bulamadım
Hiç söylemedim ama
İç geçiriyorum yaşayamadıklarımıza
Huzur sendin oysa...

Hayatım karmakarışık bu ara
Beynim duygularıma kan kusuyor

Şimdi bize dair ne varsa
Hazin bir öykü
Unutulmaz masal gibimi anlatmalımıyım
Oğluma, kızıma?

Bitap düşen benliğime aldırmadan
Yükümü alıp gitmeliyim belkide
Kursağıma takılı kalan bütün uktelerimden
Kendimden vazgeçip
Ayak bastığın bu koca şehri terketmeliyim

Ya da dur
İstersen uyanayım bu kabustan bebeğim


Yüreği Sürgün// Kevser Baysal
Köln