Tütün sarısı bir sabaha uyandı düşlerim
Koruk tadı ruhumu parselledi
Yokluğun gibi



Sen yabancı sevdalarda gezinirken
Yutkundum
Sonra acı acı damladın
Genzimden aşağı



Bir çiçek üşür ayrılığın gölgesi çökünce
Güneş küser tütün sarısı sabahları doğurur



Tüter yalnızlığın ormanlarında yangınlar
Duman duman
İçme çekerim seni
Sen yangın ben duman



Suskun bir kadın gölgesi sürüklenir
Son sigaranın dumanına
Yüreğinde tüm acılar kozalak açar
kuşlar gömülür yalnızlığın avuç içi mezarlığına
Ve ben yazarım kirli beyaz tüm öyküleri
Bir kadın susar bir kız güler
Ve yalnızlık tüter duman duman içinde bizim öykümüz



Gizli kalmış acılar depreşir
Grileşir yeşilin her tonu
Gözlerine gölgem çöker
Ve ben yok olurum her sana baktığımda
Sen yok olursun gölgen kaldıkça baş ucumda



Tam karşımda yılkı atlarının denizle dansı başlar
Susar özgürlüğümün çığlığı
Yalnızlığının kelepçesi takılırken dudak ucuma
Tüm cümleler tütün kokar yakar ayrılığın parmak uçlarını




mahmudiye düzkaya