Bakma bana yalnız olduğuma
Arnavut kaldırımına çizdim seni
Ne senin kadar taş duvar
Ne yüreğin kadar kinci
Mütemadiyen gülümseyen ben
Ve balona üflediğim düşlerim
Ve hala aynı yerdeyim ya sen?



Bak bana elimde kalbim
Ne taş duvar senin gibi
Nede senin kadar kendini beğenmiş
Ben ben varya seni çizdim gönlüme
O koca kulaklarını sana yakıştırmasam da
Sen hala o koca kulaksın şaşkın aşık
Haydi silkelen sil kendini o taş duvardan
Bana yönel bana ait olduğun yere
Kalbime



Bak kalbim ellerinde bir adımlık yol
Ve düş balonlarına üfleyelim kendimizi
Özgürcesine uçalım aşka
Çocuksu bir hayalin iz düşümü
Sakın küsme çocuksu aşkım
Ben hala büyümedim
Büyütemedim kendimi
Egenin sardunya kokan
Arnavut kaldırımlı kasabasında
Seni çizdiğim yerdeyim
Kim bilir ?
Belki bir gün?
Belki bir gün ?


Mahmudiye düzkaya