insanları bir tek anneleri yalnız bırakır
sanırdım dünyada ve
geceleri
tesadüflerin peşinden giderdim
yalınayak öfkeler bırakırdım kaldırımlara
hangimiz en haklıydı
hangimiz yarım kalırdık
hangimiz sokakta doğururduk cümleleri
hangimiz daha anneydik bilemezdim

daha henüz yirmi birimdeydim
yalnız yatmaktan korktuğumdan
babaannemi öldürmemiştim daha
ve en çok -karşı cinsten de çok-
anıları yaralarımdan ayırmamaya direnen
penceremden gelen çağla kokuları
ağlatırdı beni

insanları bir tek gözyaşları yalnız bırakır
sanırdım şehirde ve
geceleri
sessizliklerin peşinden giderdim
şarap şişelerinden celladıma doğru geri sayardım
geceleri neden haklıydık
geceleri neden çabuk biterdik
geceleri neden sensizdik
geceleri neden daha anneydik bilemezdim

daha henüz yirmi birimdeydim
masum aşklardan korunmak gerektiğini
unutmayacak kadar büyümemiştim daha
ve en çok -karşı cinsten de çok-
bedenimi ruhumdan ayırmaya direnen
dudaklarıma aldığım darbeler
ağlatırdı beni

insanları bir tek umutları yalnız bırakır
sanırdım köylerde ve
geceleri...