bugün biraz yaşamda susmak denemeleri yaptım
bir kibrit çakım ışıksız kaldım da gözlerim nemlendi
içim sıkıldı sessizliğimi dinlemekten,duvarlar yoruldu
kalkıp bakmadım gökyüzüne ne tarafa yolculuğu uçakların
hangi alemde bulutlar, yerinde duruyor mu ay
başı dönen dünya mı yeni kararan akşam mı başımdaki sallantı
bir gemi içinde gibi kımıltılar
şimdi ne mümkün aya çelme atmak
sesimi arıyorum sessizliğimde


yol durur yerli yerinde,sağlam yapıştırıcıları var
boşuna gidip gelir greyderler, işçiler emekler durmadan
kurtarmaya çalışmazlar aralarından kayan yıldızı
kaptırılan paçalarıdır hem de çok ucuza
ölenler unutulmaya mahkûm akşamlara göçerler
sayıları kalır hafızalarda bir de işçi kimlikleri
ok yaydan çıkmaz bir türlü, mekânikleşir insan
kısacık bir yoldur oysa direnenlerin sağ kaldığı
öfke çıkmaz kınından,sesim duvara asılan öylesi resim


ölüler memleketi mi yoksa burası, yanımda hep dilsizler
bulamazlar bir türlü tınısını seslerinin
uzaktan hoş tıngırtılar gibi uyutur davulun sesi
çirkin bir güvercin gurklar çatıların altında
görüntüde havalanır gibi bütün kuşlar neşeyle
bizden değildir kanat sesleri havada döner
bir cırcır böceği bile olamam geceyi sesleyen
anlasam sözlerini kimbilir nasıl eşssizdir anlamı şarkısının
belkide böyle açar yaprağını bütün tomurcuklar
böyle can bulur hayat, kurtulur sürünmekten





21. 8. 2014/ Glenay