Eğer ki türküler, beni sorarsa
Ben onun kıymetin bilmedim dersin
Bağlama da nağme, beni ararsa
Onunla bir gece, gülmedim dersin

Bendeki imanı, sınama sakın
Vatan’a sevdamı, kınama sakın
Bir daha sevmeyi, deneme sakın
Sevda pınarında, dolmadım dersin

Efe’nin duruşu çok mana taşır
Mertlikle olmuştur hep haşır neşir
Sevdasız yürekler, gariptir, üşür
Ben ona sevdalı olmadım dersin

Tuna benim,kaç kez dedim,Tuna ben
Hiç; dönüp bakar mı, küserek giden
İdil’den, Hazar’a, benim sabreden
Sözünden bir gün ders,almadım dersin

Leb şeker olsa da, güzel söz çıkmaz
Ela da olsa göz, sevdayla bakmaz
Sanma ki; bu maşuk, kaşını yıkmaz
Ben ki; ikrarımda, kalmadım dersin

Âh ile vâh ile, olmaz hiç işim
Kızıl elma, turan her zaman düşüm
Kızıl güle konmaz şu gönül kuşum
Bir kez bile haber, salmadım dersin

Ne hoyrat sesidir, nede bir gazel
Sevdalı yüreğim, kaplamış hâzal
Elbette çıkacak karşıma güzel
Hala umudum var, yılmadım dersin

Yola düşmek için, cânan olmalı
Göz bebeklerin de, bakış gülmeli
Gönül sarayında isyan durmalı
Ben sevda dehrine, dalmadım dersin

Lüzumsuz bu sevda, kaynıyor özde
Vuslat sahneleri yokmudur gözde
Hala arıyorsun, o’nu, Şiraz’da
Ben sevda türküsü çalmadım dersin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ