Efsunlu kokusunu, aldım sandığın aşkın,
Olmayan tarihine, not düştüm ben sevgili…
Meclup bir seven gibi, dolaşıyorken şaşkın,
Şu sabrın dergâhında, hep piştim ben sevgili…

Ne güneş; ne de, şu ay , takvimler çıldırdılar,
Kum saati, saatler, zamanı öldürdüler
Ne çağ kaldı, ne bir an, ölüyü güldürdüler
Attığın o geran’a, bak düştüm ben sevgili…

Eğer aşk olacaksa, Züleyha aşkı olsun,
Ömrünün tüm kalanı, acı, çileyle dolsun,
Öyle vuslat gelsin ki; tende her zerre gülsün,
Kenan’lı o Yusuf’a, çok koştum ben sevgili…

Tarihte ki sevdalar, hiç kalmalı yanında,
Kloopatra Nil’de, yanmalı aşk kanında,
Buğulu gözlerinde, leb gülmeli sonunda,
Düşünmeden yarayı, pek deştim ben sevgili…

Sebebin Mevlâ bilir, niye diye sorulmaz,
Bu gelen Hâk’tan denir, asla taviz verilmez,
Seven kalbe, gönüle, destursuz ca, girilmez,
Aşkın badeleriyle, hep hoştum ben sevgili…

Şiirlere konu ol, nakış nakış, gül aç sen,
Tekrar gönlümü kazan, gül ağacı değilsen,
Yerden tek tek toplarım, sırça olup dağılsan,
Tuna’yla birlik akıp, bil taştım ben sevgili…

İstanbul şehri güzel, nasıl coşar bilirim,
Ben ki o İstanbul’un, bakışına ölürüm,
Her gün yirmi dört saat,hep İstanbul solurum,
Şu Tunay’la bendimi, sor aştım ben sevgili…

Lüzumsuz’um ne dersin, tarih yazar mı aşkı,
Her zaman hazır durur, sevene gönül köşkü,
Çok şeyler anlatıyor, gözlerinde ki kuşku,
Sanırım senin için, bir taştım ben sevgili....

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

MECLUP: Tutkun
GERAN: Derin, karanlık kuyu
LEB: Dudak
ANKA: Efsanevi bir kuş