Kıyamet var mıdır ki yâr, yokluğundan âlâ
Gittiğin andan beri viran şehirim hâlâ

Ne ekmeğin buğusu, ne suyun tadı kaldı
Ardında, çığlık çığlık gülün feryadı kaldı

Tarumar oldu dünyam, yok artık evim barkım
Yuvasız güvercinden kalmadı zerre farkım

Şimdi kendime ırak, garip bir yabancıyım
Terk edilmiş bir handa, kimsesiz bir hancıyım

Bakışım hangi yana devrilse kırılıyor
Hasretin yılan gibi boynuma sarılıyor

Güneş zindandan soğuk, güneşin elleri kar,
Gökyüzü kapkaranlık, gökyüzü kafesten dar

Ağustos ortasında kış oldum, üşüyorum,
Yüreğim avucumda ateşe koşuyorum

Dilimi parçalıyor bir ayrılık masalı
Tebessüm, yanağımda ürkek serçe misali

Gözlerime doluyor kahrolası bir hüzün
Yüzüme dokundukça buğday tanesi yüzün

Çektiğim eziyetin hesabı yok, haddi yok
Sancım, sızım kimliksiz, sureti yok, adı yok

Usandım düşlerimi biçare, uyutmaktan
Usandım, isyanımı hıçkırarak yutmaktan

Reva gördün ya zalim bunca zulmü kederi
Çölde, serap görmek mi her mecnunun kaderi

Sen ki gönlüme düşen mutluluk perisiydin
Sen ki sevda yurdumun yegâne varisiydin

Kıyamet var mıdır ki zalim, zulmünden âlâ
Gittiğin andan beri viran şehirim hâlâ

18.08.2014

Serkan Uçar