İmgenin çağrışımı
Çağrışımın o büyülü efsunu.
Kala kala elde kalan
Yoz bir betimleme
Tırnak arasındaki o belirteç.
Algıları açık şairin
Yanılsamalar çok uygun
Her tabir kendi içinde uyumsuz;
İnsan kadar, insan gibi…

Etkileşim denen o iki ucu keskin bıçak.
Soyut ya da somut
Razı olsa da mantık
Nerede çözümü
Çoktan gelinen tümevarım
Rabıtanın muhalif gücü.
Seyri yankısız
İzahı olanaksız
Olsa olsa bir düş
Gözü kapalı her daim nükseden
Sorunlu bir hayat
Sorumlu onca insan
Kıt kanaat geçinirken…

Soydan soyutla kendini
İşte bu değil mi insanın erki.
Yüksek bir rabıta
İzafi bir yadsımanın seyrelmiş eğilimi.
Süzgecinden geçtiğin o kalabalığın
Adına her an zikrettiğin o sefil yalnızlığın.

Kuram dışı, istem dışı
İçi dışı ayrı sızı
Nasıl da yeknesak insanın kanaatsiz tutumu
Varla yok arası bir olasılık
Söz konusu bile değil sıradanlık;
Farkın farkı
Neye hükmederse etsin
Sayısız farklılık
Ömür dediğin bir tadımlık…