Doğduğum günden başlayıp
Dağıttım kendimi her bir yöne doğru
Sadece bir kereye mahsus tüm parçalarımı
Bir araya getirebildim


Kişiliğimi bulduğum, kendimi tanıdığım
Bir bütün olduğumu hissettiğim o kısacık an
Hayatımdaki paradoksların tek kesişme noktasıydı
Bense bu noktadan fışkıran yaşama isteğiydim


Artık biliyorum ki
İnsan kendini bulursa bulduğunu koruyamaz
Zamanı durdurabilir misin?
O zaman hayatın akışını da durduramazsın


Asla kendine ben buyum dememelisin
Sen o değilsin çünkü
Sen sayısız insanın kesişme noktasısın
Bir başka deyişle çok kalabalıksın


Gerçek şu ki
Hiç bir şeyin durduğu gibi durmadığı bir evrende
Hep aynı hissetmek, hep aynı düşünmek
Ve hep aynı kalmak mümkün mü?


Hayat bir yapboz oyunudur
Ben bu oyunu ilk olarak on yedi yaşımda bitirdim
Kim bilir bir daha ne zaman bitireceğim...