Çocukluğum saklı kaldı bu park köşelerinde
Güvercinler çoktan voltasını aldı penceremin önünden
Bir ben kaldım boynu bükük, bir ben kaldım kırık dökük
Kayboldum hayatın karanlığında yüzüm hep duvara dönük

Şimdi ihtiyar bir insan gibi soğuk odamda
Dar pencerelerden hayatı seyrediyorum
Artık her şey çok uzak geliyor bana
Mutlu bir yuvayı hayal bile edemiyorum
Yoksa çocukluğuma mı hasretim ben
Büyüdüğümü mü kabul edemiyorum
Hayır, o koskoca ömür böyle tükenmiş olamaz
Yıkılmamalıyım

Anne aç gözlerini oğlun geldi bak
Uzaklardan geliyorum yorulmuşum dindir acımı
Şefkatinle besle beni yoksun kalmışım
Sıcak ellerinle sar beni
Anne aç gözlerini sana sesleniyorum duy beni

Ve bir feryat dilimde sessiz
Kendim bile duymuyorum

Duvarlarda çerçeveler ters dönmüş
Kimisi boş kimisi dolu
Vazomda güllerim solmuş
Gönlüm hayat sarhoşu

Derbederim viraneyim
Umutla dönen pervaneyim
Tut ellerimden götür beni
Anne ben neredeyim

"Çocukluğum yasaklı kaldı bu park köşelerinde
Şimdi gençliğim harabe oldu hayatın şarampollerinde"