Bir serçenin gözyaşında boğulan hayallerimi
Yaması çürümüş boşluklara tıkıştırdım
Hiç görmediğim uzak ülkelere atılan bombalar
Gelirde nasıl patlayabilir her gece içimde?
Ahh yar
Hangi hengamede sevdim ki seni bu kadar
Hangi çaresizliğimle battım canına
Namlunun ucunda kıvranıyor şimdi küstah sevişmelerim
Öpüşmelerim kan kusuyor
Doğuşuma pişmanlığımı da sorma

Yırtıcı hayvanların pusuya yatmış avını bekler gibi
sinsi bir tedirginlik ağlıyor ciğerlerimde
Her gece aynı telaş kemirirken gözbebeklerimi
nasıl vazgeçebiliyorum kendimden bilemezsin...

Sünepe düşlerimin neresinden tutup acıktırayım bana doymuş yüreğini
Zamansız aşk mevsimine yakalandım
İyileşemem
Kurtuluşum yok, biliyorum

Zerre kadar umudumu kuşluk vaktinde dualar ile savurdum gökyüzüne
Allah’ı zikreden kuşları dinledim
Yuvasını kuran karıncaları izledim
Sabahlara kadar ağladım inledim
İnan bana yar
Seni unutmak için her yolu denedim
Gittiğim her yoldan başım eğik sana geri geldim.

Farzet ki bir pınardım
Su’yumu senden önce kestiler
Ne bir yol
Ne bir iz göstermediler
Sende gitme yar
Bende bitme...

Okuduğum bütün şiirleri de ezberlemiştim oysa

Gönlüm hasta
Kalbim yasta
Bırakma beni kurda puşt’a