fakirlik yoksulluktan başka
şiirdeki gibi özlenen anadolu falan kalmadı
küçük çiftçi bitti olanda bankaların kucagında
ufak tefek fabrikalar asgari ücretle işçi çalıştırıyor
göç veriyor anadolu ve en önemlisi
saygı sevgi hpşgörüde bitmek üzere
bundan 20,,30 yıl önce böylemiydi anadolu ?

___________________mahalle fırınlarında pişsin varsın ekmekler
kendi tohumlarını eksin biçsin çiftçi dayı
yerde kalmasın emekler
ey tadı güzel suyum, ırmağım
yare uzanan kollarım, yolum
sevda yüreğini aç bize
kardaş ol toprağıma
bağrını s’aç
ah ana, ana dolu
ana yüreğini aç bize
sevginle doyur!..




12. 8. 2014 / Nazik Gülünay
___________________________________

Taşı toprağı altın Anadolum, Şimdilerde öksüz ve kimsesiz çocuklar gibi, çorağa, nadasa bırakılmış adeta. Kırsalın gerçek sahipleri terketmiş verimli toprakları ve mekanları da; yorgun ve bitkin şehirlerin kokuşmuş varoşlarına doluşmuşlar.
Terkedilen topraklar hepten küsmüş nankör ve uyacan akıllı tüm yeni yetmelere. Kızmış, ürünsüz, meyvesiz aç susuz bırakmış hepsini.

Bu insan yokmu, bu insan!... durmadan kötülük yapıyor kendine; hastalık hale getirdiği kendi kötülüğünü, çevresine tüm insanlara yayıp bulaştırıyor acımasızca.
Akıl tutulması denilen o menhus hastalık, cehaletin boy attığı anodolumda acımasız, umarsız ve de son derece yararsız yapmış anadolumun güzel ve yiğit insanlarını. Hiç görmediğim, ummadığım, inanmadığım yoksunluklar yakasına yapılmış insanlarımızın, acımasızlık, duyarsızlık yüksek perdeden oluşan koyu sisleri misali sarmış her yanı.
İlhamına, duyarlı yüreğine sağlık Nazik Gülünay. Ne kadar düşündürdü güzel ve anlamlı mesajları olan şiirin beni.
Sonsuz mutluluk ve sesenlik dileklerimle kutluyorum sizi. Kemal Polat

Binlerce yıllık toprağımız, yurdumuz öylesine zengin, öylesine eli açık ki çalan çalana vuran vurana tarih varlıklarımızı, sanat değerlerimizi, daha doğrusu özümüzü, bizi biz yapanı, bize kimlik kişilik kazandıran Anadolu kültürü ve medeniyetidir

tebrikler Anadolu kadını