Gizlerini gözlerimle dağlamak istiyorum
izin ver sevgili.


Mil çekilmiş kenarları ışığı sızdırırken gizlice
görünmeden
kalbine girmek istiyorum yılan gibi süzülerek
yol aç sevgili
soğukluğum üşütmesin seni.


Yanan bir korken
yağan karlarda fosilleşen bir yürekle
gün ışığına çıkma telaşındayım
perdelerini aç sevgili
yeterince karanlıktayım.


Bir elbisem var üstümde
parlayan sateni gözlerini almasın
bildiğin gibi değil
her kadının kırmızıya boyalı dudaklarında
bir çocuğun masumiyeti gizli
bu çocuk uzun zamandır uyuyor
sarsmadan uyandır
korkmasın sevgili.


Yok olan bir buluta duyulan özlemle
yağmur olup yağmak istiyorum üstüne
aç avuçlarını tut beni.


Pamuk şekeri ellerim dökülürken sana
susamışlığımdan olsa gerek bir yudum daha
kaç vakit geçse, kaç şehirden ben geçsem
yine yoktu bir başka ben de sen


Olabildiğince uzaksın, belki de
ta şuramdan daha da yakın
bir nefesi paylaşabileceğim
yahut iki nefesten bir yaşam yaratabileceğim.



Ayvazım Deniz