söz konusu şiirde olsa keşke kıyaslamayı farklı bir örnekle yapsaydınız emel arkadaşımın hesapta zorlanmasını istemem

Yüreğine emeğine sağlık
....saygılarımla

herkes kendine yakışanı mutlak yapacaktır dost inan kutlarım gönül sesini kal esenlik içinde...

sahi söylesene......
sen hiç öldüğünü topladın mı peşin sıra.
hiç kıran girdimi düşlerine ,
gecenin en afilli zamanlarında.




İçten duyguların anlatımıydı severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık kalemim daim olsun üstat
_________________________________________Saygılar

Kalemine yüreğien kocaman kocaman tebrıkler bir kez daha okudum çok beğendiğim siirini sevgiler canım..

aşk eşittir acı ve kurğusuyla güzel bir şiirdi...

Şaire, yürek acısını seslendiriyor (veya buna bize inandırıyor!) ve her acılı yürek gibi, dili de duygusu gibi dağılmış vaziyette. Durumunu anlatırken, dilin şiire dönüşümünde teferruata giriyor ve şiir yoğunluğunu kaybediyor. Örnek verelim: “topuklarıma kadar aşk sızıyor / tabanlarımda derin yol yarıkları / solumda kocaman bir sen kesiği / al al sen sızıyorum bu gece” deyiverse, şiir yükselecek! Beğendiğim, şiir duygusu ve kurgusu olgun dizeleri tespitle yetineyim: “Örfü adeti de unuttu namussuz ayrılık, şehrimin sokaklarına buz gibi bir sensizlik yağıyor bu gece, sahi söylesene sen hiç öldüğünü topladın mı peşin sıra (buradaki mantıksal tutarsızlığı; yani kendinizden dökülenleri ardınız sıra siz değil, sizden sonra gelen toplayabilir ancak! gerçekliğini dikkate almıyorum bilerek.) , hiç kıran girdi mi düşlerine, sen sevmeyi elvedayla karıştırdın gülüm...” Şairenin özünde şiir duygusu ve yeteneği var. Ama, çok söz söyleyerek çok şey anlatılır, doğru bir anlayış değildir. Esas olan az sözle çok şey anlatmaktır ve bunu en iyi, şiir dili becerir. Bir de Türkçemizin yazım kurallarına dikkat etmeli: “oluşumdanmıdır > oluşumdan mıdır” , “örfü adetide > örfü âdeti de”, “vurdukça > vurdukça (sert ünsüz uyumu)”, “ alaşağı > al aşağı”, “belliki > belli ki”, “durmuycak > durmayacak”, “(bir bir yaktığın) oldumu > oldu mu” . “Güzel şiir, tebrik ediyorum bu güzel şiirin güzel şairesini, böyle bir şiir karşısında sadece susulur!” türünden övgülere mazhar olmak, egomuza iyi gelecekse de, ben şiir eleştirisini böyle anlamıyorum. Bunları da, “Ucuz etmesin şiirini” diye not düşüyorum, darılmazsa. Ve tabiî ki, genç şair adaylarını da uyarmış oluyoruz bu vesileyle. (Çünkü bazı arkadaşların “uzun şiir güçlü şiirdir”, “imgeleme, şiirin kendisidir ‘o zaman durma; her buluşu şiire boca et!’ ” anlayışına kapıldığını yazdıkları şiir “karalamaları”ndan anlamak mümkündür).