Beliklerine hüzzam sürüp tarayan kadın
dökülür inci gibi düşlerin avucuna.



Ahh küstüğün geçmişini avut beşiğe koy da
uyusun da büyüsün gözleri açık gitmeden.



Yetişkin bir ağaçsın
dalları yere inik
meyve vermez diye taşlandığına k(y)anma
daha ne sürgün verir o dalların bilinmez
meyvelerin hangi ağzı sulandırır..



Çocuk özlemiyle yanan yürekleri düşün
nasıl da benziyor senin umutlarına
ha gayret der gibi bütün olumsuzluklara
Elif gibi sür gönül kağnını
mermi gibi ağır dertlerini indirme vakti de gelecek elbette yüreğinden
içindeki çocğun üşümesine aldırma
bu yollarda nice gözü açılmamış bebeler cennetin kapısını zorladılar
zamansız.



Bölünmüş bir yüreği
tamamlama çabasıyla yorulma artık
kaybolanları aramak boşa çaba
hangi dere kenarında sabaha kadar sevgisizliği içip
sızdılar kim bilir.



Ayvazım DENİZ