hayrettin taylan



intihar köprüsü bir gönülden düştüm
g’özümden gönlümden düşen düştüm

bir yalana denk gelmiş yılan gibi girdi sevdamın koynuna
sevgi mi zehir mi sonsuz bir aşk mı hangisi doğru bilemedim
bir yanlışın yolunda binlerce doğru sevgimi harcamak zorundayım
belki doğrunun ortasında beli bükülmüş hasretimi doğrultur
aşk bu
bir umudun tınısında sırat gibi geçirir cennetine


kalemin sırrını verdim diyemediklerin kağıdına
kırışık yazılardan karışık amaçlara ulandı bahtın
keşkelerle yazdığım hayıf romanısın
bir bağlacın sonrasında eklendi cemalinin cümlesi
artık, seninle sırlı ve sıralı cümle gibiyiz
artık ,hasret k’asrının aziz suları gibiyiz
artık, yarım kalışın yarim sonu gibiyiz

hayata nereden bağlıysam oradan başlar kopuşum
neyin üzerinde düştüyse düşlerim oradan başlar sınavım
neyin hasretinde estiysem oralı kalır erozyona uğramış hislerim
nedensizliğin sorusunda sihirli kalır revizyona uğramış gönlüm
ılıman bir busenin sinesinde çürüyor hayalim
buzul bir arzunun rezerverinde eriyor sevi alevim
kavuşmanın okyanusunda okunuyor azizlik sırlarım
artık, su gibi, dağ gibi, aşk ve sen gibiyim