bir ülke vardı
adalet yok idi,
rüşvet,yalan,fakirlik,riya eksik olmazdı,
başkanı bezirgandı,tüccardı
para dedin mi akan sular dururdu,
adalet saraylardan dağıtılırdı,
nerede ihale orada bezirgan misali,
yolda,otobanda,maden ocağında,işyerinde,berberde,trafoda
olmaz dediğin her yerde ölüm eksik olmazdı,
neden aranırsa kaderdi,iyi olan ne varsa kendi yapmıştı
bezirgan naralar atar,ona saldırır,şuna küfreder
günler böylece geçerdi,
halk alkışlar dururdu,
gözleri bezirganın emriyle kör edilen bir mazlum
lanet etti bezirgana,
mazlumun duası ulaştı Rabbe
RAB,emretti Cebrail’e yok et buyurdu, bu ülkeyi
Cebrail,
geldi ülkenin üzerine birde baktı ki
camiler dolu,iyi insanlar çok
Rabbim dedi burda iyi kulların çoktur,ne yapayım
hepsini yok et dedi, sözüne devam etti,
bezirgan haksızlık yaparken,sustular
haklıyı korumadılar,yetimin yanında olmadılar,
alkış çaldılar,masuma arkalarını dödüler,
içlerinden bir kez olsun zalime lanet etmediler,
ruhlarında huzursuzluk duymadılar
yok et onları ,bezirganla beraber,
Cebrail kanadını kaldırd ıbir rüzgar oluştu,
rüzgar göğü kızıla boyadı,çamur yağdı tepelerine,
o masum dışında ,kadın, yaşlı, erkek kim varsa ülkede
etleri çürümeye başladı,pis kokuları diyarlara yayıldı,
bedenleri parça parça döküldü,acı ve ızdırap içinde
perişan şekilde öldüler,
bu diyardaki pis koku hiç kaybolmaz,
anlatılır,ibretle