Gecenin bir vakti,
Kulağımda bir ses çınlayı verdi..
Inceden inceden, bir nağme
Öylesine içten, öylesine sevecen..
Yumdum gözlerimi,
Dinledim bu ezgiyi..
Hiçte Yabancı değildi, aslında !
Kulağıma bu melodi..
Çokta tanıdıktı üstelik.
Nereden geliyordu bu ses ?
Ne de güzel dinleniliyordu,
Gecenin tam da ortasında…
Yarı uyur, yarı uyanıkken,
Nasıl da, mest ediyordu insanı ?..
Gönülden kopup gelen bu nağme..
Bu ses bir annenin sesiydi,
Belli !
O yüzdendir işte, ruha bu denli işleyişi !
Bir annenin evladına verebileceği ,
En güzel hediye, bu değil midir ?
Kendi uykusunu bırakıp,
Onun için seferber olmuş,
Korkmasın diye yavrusu ;
Onu ninnilerle uyutmuş..
En güzel rüyalara dalsın da,
Hep mutlu olsun diye,
Onu kendi gözünden bile sakınmış…
Kucağında sarmış, sarmalamış.
Sırf o ağlamasın, mutsuz olmasın diye..
Canını ona adamış.. 
Yarınları hep güzelliklerle dolsun istemiş,
Ve ona güven aşılamak için,
Yanından bir an olsun ayrılmamış..
O en güzel rüyalara dalıncaya deyin,
Gözünü bir an olsun kırpmamış,
O incecik sesi ile,
Uyusun da, büyüsün yavrum,
Büyüsün de,
O da evlat sevgisini tatsın, demiş,
Öyle olsun istemiş..
Aslında, her gece yavrusunu,
Ninnilerle öpüp, sarıp, uyuturken…
Tıpkı bir zamanlar,
Kendi annesinin yaptığı gibi
O da evladına miras saymış,
Gece vakitlerinde, sabah seherlerinde,
Ve günün herhangibi bir saatinde,
Yürekten kopup gelen bu ezgiyi
Bu melodiyi..

NOT: ANNELERIN NINNILERINI SUSTURMAYIN..
YAZAN: GÖNÜL CESLI
01.08.2014
SAAT: 02:16