bir gölge mi,
tay mı altımdaki?
sürüyorum fücur
ve bahtsızlık çağlarına
elima eniş nabu şamamu
şaplitu ammatum şuma la zakrat
her şey varlığın ilk anları gibi
öyle bir bekleyiş aynası ki;
her şey hazır kendisine kavuşmaya
sabırlı sessiz kilitli.

hanım! yattı mı çocuklar?

bir ağacın dibinde üzülüyorum
bir çarmıhın dibinde üzülüyorum
korkunç ağzıyla ptyha
tekinsiz elleriyle hiram usta
ama ben her şeyi hayra yoruyorum
aum.

hanım!yattı mı çocuklar?

bakakalıyorum kilitli bir fala
çetrefilli bir soruya
sormalı
sormalı
nişabur’lu attar’a
he usta
ne dersin kime gönderirsin,
yoksa sende kendine mi kilitlisin?

hanım! yattı mı çocuklar?


tay yorgun
belki bir gölge ama
yorgun işte
ofanim
göksel küre
iniyorum babil’e
toplanın onikinciden geliyorum
anlamaya geliyorum her birinizi
siz kendinizi şu lisanda unutun;
aum.


hanım! yattı mı çocuklar?
iyi
ben mi oraya geleyim,
sen mi babil’e?
tamam ,tamam
geliyorum
aum.