Yüreğim sıkışıyor, içim eziliyor,
Ölüm kol gezerken, âlemde
Katledilirken masumlar,
Can pazarı yaşanırken,
Ulu orta bütün dünyanın gözü önünde..
Gönlümde bir yangın, beni de yakıp kül ediyor..
Için, için ağlıyor ruhum,
Uzun zamandır hep nemli gözlerim..
Ciğerimi dağlıyor, gördüklerim..
Ne yapsam hafiflemiyor bedenim..
Insanın bünyesine ağır geliyor bu olanlar,
Uzaktan seyretmesi bile, büyük bir işkence..
Can nasıl dayanır, bunca eziyetlere ?
Bir son bulsa artık, bu saçma sapan kavgalar..
Ve hiç olmadık savaşlar,
Hani, herkes eşitti, herkes insandı !
Hani, barış diye bir şey vardı !
Bu kadar çabuk mu, harcandı ?
Oysa! Zaten her canlı,
Vakti gelince ölümü tadacaktı..
Kim, kimden aldı bu hakkı salahiyeti ?
Hangi, dinde yer aldı insanı hiç uğruna öldürmek ?
Hangi, adaletin hükmünde var peki ?
Masum insana ceza kesmek !
Yok olmadı !
Olmadı, hiçbir zaman, öylesine keyfi karar vermek !
Insanlığa, hiç mi, hiç yakışmadı ! Böylesine bir vahşet..
Bir kez daha saptı ademoğlu...
Bir kez daha sapıttı insanoğlu..
Ve öldürülen yine insanlık oldu..

Yazan: Gönül Cesli