başlangıçlarda kaldım hep
ilk basamağnda oldum merdivenin
ayın ilk halinde
lâmbalar yanınca ilk akşam
sabah, uyanınca


başlangıcımdır sanki ilk, aşkla bakışın
ilk karşılaştığımızda gülüşün sevgiyle
elimizle kazdığımız kumdan
harlaması suların
ve içmesi buz gibi kaynağından


ilk adımları gibi bebeğin
tay tay durarak önce
sonra adım atmak hayata
yüklenip türlü sorunu sırtına
kendinin hamalı olmak
erinmeden taşımak


çözmeye çalışmak
karıştıkça düğümler birbirine
sen ben onlar biz derken
ülke, dünya, evren
bunca çetrefilken görüntüdekiler
içeriğni okumak gerçeğin


ilk gelişin, anımsayışın şarkımızı
sokak şarkıcılarındaki duyuşla söyleyişin
oturuşun bir duvara çıplak yürekle
adımı kazıyışın bir ağaca
içişin önünde penceremin
aşk sarhoşluğun


ne yazık ki he başlangıçlar oldu başlangıcım
ilerlemek istiyorum bir kaç adım
uzamda güzel bir ses
ruhunda ince bir gül
ve insanları hayata bağlayan nur’u ayn
menbaı olmak istiyorum
karartma günlerine inat
huzme ışık


ve.. sen başlangıcım
son sözümü söylemeden
yanımda ol istiyorum
seninle açılsın sonsuza çekilen perde




30. 7. 2014 / Nazik Gülünay